´ne gruuße Fraa

von Bernh. Brückner, Leipzig

entnommen dem
„ Erzgebirgischen Heimatblatt “ N° 17 von 1927.

De „klaane“ Fraa lobt´iech verwich´n;
                    Heit ward de „gruuße“ rausgestrich´n.

Kimmt dir de Heirat aa´ in Laam,
dan loß dir bluß den Rotschlog gaam:
Tu´ dir ´ne rachte „Gruße“ ei´,
die luhnt dir dos mit Lieb un Trei´! —
Un dann stellt su e´ Kraft-Schballier
in menschling Laam doch gleich wos vür.
Du salber kaast de Aang dra´ weid´n,
bist — meiner Seel´— drüm zu beneid´n.
E´ jed´r spricht, wu se dich sah´:
„Du hast kää „Pupp´l“ — hast ne Fraa.“

Blebbst de drham oder gist aus:
Se guckt e´ Stück´l drüb´r naus!
Ob se nu zankt oder dich tut luhm:
´S klingt viel schinner — kimmt´s vun „uhm“.
Un gibs wos Fastlich´s mol ze sah´,
do halt´ diech bluß an deine Fraa!
Die kaa diech heem, die kaa diech stütz´n,
vür Wind un Watt´r diech beschütz´n.
Sucht diech mol aaner im Gewühl,
Do nimmt dr deine Fraa als „Ziel“.

Kaast de schlacht feet´r —bist gar krank,
schickst de dei Fraa — die lääft net lang.
Un wärsch de hechste Eisenbah´;
Die brescht awink, un kimmt noch dra´.
Doch aah drham, in Huf un Gart´n,
die saust wos zamm — läßt diech net wart´n,
un — war net ausreißt dann Trabant,
dar fliegt, was Gott, gleich an de Wand.

Langweilst de Sunntigs diech ze Haus,
do spricht se: „Komm, iech führ dich aus!“ —
Fix wäscht se auf, zieht´s Parrl-Kläd aa´,
Schuh gieht de Ras´ an Hut-Barg nah.
Un bist de müd´, lääft hinnerdrei´,
do ruft se diech: „Komm hänkel ei´!“ —
Su führt se diech zu ihr´n Verwandt´n,
Ach, is do eine Frääd vorhand´n!
Se gaam eich gleich ne schinst´n Platz;
Un war is schuld: Dar gruuße Schatz.

Doch ward dei Glück erscht voll un ganz,
giste mit deiner Fraa ze Tanz.
Die überbrück ne ganz´n Saal,
huppt, dreht un schleidert — wie e´ Aal;
vür lauter Walzermelodie,
schwenkt die diech bis an Lächt´r hie´! —
Ne „klääne“ kaa dos net, vollbrenge,
die haste egal an dr hänge;
un hast se endlich ahgesackt,
da bräng dr Tapp´s diech auß´n Takt.

Su könnt´ iech dir noch viel d´rzehl´n,
worüm du sollst ´ne „gruße“ wehl´n;
aans trifft uff alle Weibs´n ei´:
„Gruße“ sei Gold, un klaane — Blei. —
Doch manche wied´r, dreh´n dos üm
un soong dann mit dr lautsten Stimm´:
De Tärk´n un — de gruß´n Weiber,
dos wär´n de beste´n „Eseltreiber“.
Schie is dos Sprüch´l; mer möcht´s bald loohm:
Es stimmt! — Wenn se ... enn´n Esel hoohm!

bearbeitet von pks